Door Kai van de Wiel
Drie luttele dagen scheiden ons nog van de start van de Tour de France 2016. Drie dagen lang kunnen we nog eindeloos voorbeschouwen, uitslagen van kanshebbers terugkijken, parcoursen tot aan Google Maps toe analyseren en vrienden advies geven alsof jij dé expert bent. Is de Tour eenmaal begonnen, dan is het aan de renners en aan de renners alleen. Spektakel komt er gegarandeerd, dat kunnen we jullie wel vertellen. Dit jaar lijkt er echter meer spektakel en spanning op komst dan andere jaren. Wij zijn van mening dat dit deelnemersveld één van de sterkste is uit de afgelopen tien jaar. Als je constateert dat mannen als Vicenzo Nibali (4e in 2015) en Alejandro Valverde (3e in 2015) in de rol van meesterknecht aan deze Tour starten, dan onderbouwt dit onze stelling toch redelijk.
Enfin, veel goede renners aan de start dus. Toch kunnen er maar enkelen winnen. In deze voorbeschouwing gaan we het hebben over de kanshebbers op het geel, de mannen die op het podium moeten kunnen eindigen en de anderen die een mooie top tien plek zouden moeten kunnen halen. Wie zijn de kanshebbers? Wie wint de Tour? Wie wordt de verrassing van dit jaar? En wie zakt er gigantisch door het ijs? Wij proberen hier een analyse op los te laten.
De potentiële winnaars
Onze winnaar: Chris Froome
De titelverdediger zal erop gebrand zijn om ook dit jaar de hoogste trede van het podium te kunnen beklimmen. Niets wijst erop dat de voorbereiding van deze bijzondere wielrenner is verstoord en met een ijzersterke ploeg tot zijn beschikking, zou een aantal concurrenten van te voren al de moed in de schoenen moeten zakken. Tel hier nog eens bij op dat het parcours met veel beklimmingen én twee tijdritten hem op het lijf is geschreven en de winnaar van 2016 is al bekend.
Toch willen wij een aantal kanttekeningen maken. De Tour telt dit jaar, ondanks de negen bergetappes, maar drie aankomsten bergop. Dit betekent dat er veel gedaald moet worden door de renners om de streep te halen. En laat Froome nu niet direct bekend staan om zijn groteske stuurkunsten. Daarnaast is Sky niet de enige sterke ploeg. Zowel Astana, Movistar als Tinkoff komen met een heel sterk blok naar Frankrijk. Deze drie ploegen hebben daarnaast het voordeel dat ze in grote koersen al hebben bewezen tactisch meerdere plannen te kunnen uitvoeren dan het hard op kop rijden dat Sky over het algemeen doet. Zo bekeken, ligt alles dus nog open.
Nairo Quintana
De runner-up van vorig jaar heeft er dit jaar alles, maar dan ook alles aan gedaan om te kunnen winnen. Allereerst heeft hij specifiek getraind op zijn korte versnellingen en explosiviteit om de krachtexplosief van Froome te kunnen pareren. Daarnaast heeft hij heel hard gewerkt aan zijn tijdrit, wat zijn vruchten afgeworpen lijkt te hebben. In de Route du Sud, waar Quintana zich altijd voorbereidt op de Tour, won hij namelijk de tijdrit. Hij liet hier o.a. Sylvain Chavanel (ex-Frans kampioen) achter zich.
Daarnaast is de kleine Colombiaan erin geslaagd de oude krijger Alejandro Valverde te temmen. Valverde liet eerder deze week weten volledig in dienst te rijden van Quintana en zich zelfs terug te laten zakken uit een kansrijke positie mocht de ploegleiding hem dit vragen. Wij zien dit never nooit niet gebeuren, maar toch, Valverde zegt dit soort dingen niet vaak.
Tot slot het parcours. Ook dit lijkt Quintana goed te liggen. Er zijn dan wel twee tijdritten opgenomen, maar zoals in de voorbeschouwing op het parcours is te lezen, gaat de tweede rit tegen de klok bergop. Daarnaast zijn er veel beklimmingen en zijn er genoeg specifieke plekken waar Movistar zijn befaamde ploegentactiek zou kunnen uitspelen. Froome is dus gewaarschuwd.
Alberto Contador
De Spanjaard lijkt voor velen misschien een wat oude man, die op zijn retour is. Met name omdat hij de laatste jaren niet echt heeft gepresteerd in de Tour zijn velen hem ietwat uit het oog verloren. Dit is echt onterecht. “El Pistolero” won namelijk om te beginnen vorig jaar de Ronde van Italië met overmacht. Daarnaast was hij dit jaar al de sterkste in de ronde van het Baskeland, werd hij tweede in de ronde van Catalonië én Parijs-Nice en opende hij het seizoen als derde in de ronde van de Algarve.
Ploegleider bij Tinkoff, Steven de Jongh, is daarnaast een tactisch meesterbrein. Hij kan met behulp van kersverse nationale kampioenen Roman Kreuziger (Tsjechië) en Rafal Majka (Polen) mooie plannen uitdenken om Froome en Quintana te attaqueren. En we weten hoe goed een Contador in vorm deze plannen kan uitvoeren. Weet je dit niet, vraag het dan maar aan Joaquin Rodriguez (red. Ronde van Spanje 2012)
De gevaarlijke outsiders
Natuurlijk is het heel gemakkelijk om te stellen dat “de grote drie” deze Tour gaan domineren. Chris Froome (winnaar in 2013 en 2015), Nairo Quintana (2e in 2013 en 2015 , Winnaar van de Giro in 2014) en Alberto Contador (Winnaar in 2007 en 2009, Winnaar van de Giro in 2008 en 2015, Winnaar van de Vuelta in 2008, 2012 en 2014), zijn namelijk op papier de beste renners die als kopman aan deze Tour zullen beginnen.
Het jaar 2015 en ook 2014 hebben ons echter geleerd dat zekerheden in de Tour niet bestaan. In 2014 gingen ook vrijwel alle voorbeschouwingen over “de grote drie”. Destijds betrof dit Chris Froome, die het jaar daarvoor met overmacht had gewonnen, Alberto Contador en Vicenzo Nibali. Enkel de laatste maakte de verwachtingen van de kenners waar. Hij won, terwijl zowel Froome als Contador letterlijk wegvielen uit de Tour.
In 2015 haalden de grote vier (Froome, Contador, Quintana én Nibali) wel allemaal de finish in Parijs. Enkel Froome en Quintana konden echter imponeren. De grote strijd tussen de vier matadoren bleef uit. Nibali was, evenals in de Giro dit jaar, pas in de derde week op niveau én Contador voelde zijn benen langzaam leeglopen door een zware Giro (die hij won) eerder dat jaar.
Zoals je ziet is wielrennen dus niet één op één te voorspellen. Hoe groot de erelijst en kwaliteiten van een renner ook zijn. Daarom kunnen we zeker een aantal andere renners noemen, die deze Tour een kans hebben om mee te doen om het hoogste treetje.
Tejay van Garderen
De eerste naam die wij daarbij willen aanstippen, is die van Tejay van Garderen. Deze ietwat stille Amerikaan sneeuwt in veel pronostieken en voorbeschouwingen van kenners nog weleens onder. Onterecht vinden wij. Van Garderen heeft weliswaar nog nooit een grote ronde gewonnen, maar is wel altijd op de afspraak tijdens de Tour. Met zijn 27 jaar komt hij daarnaast nu pas echt op een leeftijd om te kunnen oogsten.
Vorig jaar strandde de Amerikaan in het zicht van een podiumplek door ziekte. Het moment waarop een huilende Van Garderen in de auto stapte, staat ons nog goed bij. Dit jaar heeft de ex-winnaar van de witte trui (in 2012) ons echter laten zien dat zijn vorm in orde is. In vier van de vijf klassementen die hij dit jaar reed, eindigde hij steady in de top tien. Aangezien de drieweekse rondes hem beter liggen dan de korte felle tours van één week, moet hij in de Tour zeker in staat worden geacht te verrassen. Het parcours spreek daarnaast in zijn voordeel, met twee tijdritten en veel hoogtemeters. Mocht Van Garderen winnen, dan zou dit de ultieme revanche zijn voor vorig jaar.
Fabio Aru
Een generatiegenoot van Van Garderen is Fabio Aru. In tegenstelling tot zijn Amerikaanse collega heeft de Italiaanse nachtmerrie van Tom Dumoulin al wel een grote ronde gewonnen. Ik denk niet dat ik hier verder over hoef uit te wijden, het zit nog diep.
Aru zal dit jaar voor het eerst zijn opwachting maken in de Tour. Het is altijd afwachten hoe dat voor een relatief jonge renner als Aru (26 jaar) uitpakt, maar alles wijst erop dat hij het kan waarmaken. Zijn resultaten in grote rondes tot nog toe zijn goed (2e in de Giro van 2015, 1e in de Vuelta van 2015), zijn ploeg is ijzersterk (o.a. Vicenzo Nibali, Tanel Kangert en Jakob Fuglsang) en het parcours heeft genoeg hoogtemeters voor hem om het verschil te kunnen maken.
Thibaut Pinot
Hij is dé hoop van het Franse volk om de eigen thuisronde te winnen. Vorig jaar faalde Pinot opzichtig en leek hij onder de druk te bezwijken. Vooral na zijn derde plek in 2014 viel dit hem en het Franse volk heel erg tegen. Dit jaar heeft hij daarom niets aan het toeval overgelaten.
Pinot kan plots als één van de beste tijdrijden, heeft zijn klimmersbenen daarbij niet verloren en ondanks dat er sterke individuen ontbreken in zijn FDJ ploeg, is het collectief dit gehele jaar al erg sterk. Om te kunnen winnen, moet Pinot echter zijn angst voor het dalen voor eens en voor altijd achter zich laten. Juist deze Tour kan dit hem op gaan breken. Tot slot stelt Pinot vaak slecht tegen de extreme hitte te kunnen. Of dit een beperkende factor gaat worden, is moeilijk te zeggen. Niets is namelijk onvoorspelbaarder dan het weer.
Richie Porte
De laatste der gevaarlijke outsiders is de Australiër Richie Porte. Voor het eerst in zijn leven mag hij voor zijn eigen kans gaan in de Tour. Na vele jaren onder de vleugels van zijn oude kopman Froome te hebben gedeeld in het succes van Sky, mag hij nu laten zien wat hij waard is bij BMC.
Bij deze ploeg vormt hij een op het oog ijzersterk tandem met Tejay van Garderen. De twee kunnen, als ze echt goed zijn, een last zijn voor de concurrenten. Toch is het bij Porte altijd afwachten hoe hij een drieweekse ronde verteert. In dienst van Froome toonde hij altijd één of twee opmerkelijk zwakke dagen. Daarbij komt ook nog eens dat hij vorig jaar in de Giro, toen hij voor eigen kansen reed, de verwachtingen niet kon waarmaken. Een kanttekening hierbij is wel, dat hij tot zijn val – die leidde tot zijn opgave – een goede koers reed.
Verrassingen
Een sportevenement is natuurlijk nergens zonder verrassingen. In het voetbal hebben we momenteel IJsland en in voorgaande edities van de Tour de France kunnen we Thomas Voeckler toch wel tot de verrassingen rekenen wanneer het om het eindklassement ging.
Romain Bardet
Een andere Fransman die, als alles op zijn plek valt, misschien wel kan winnen, is Romain Bardet. Ook Bardet is pas 25 jaar oud (net géén jongeren meer) en wil graag oogsten. De Fransman is vastbesloten om dat dit jaar te gaan doen. Een sterke Dauphine waarin hij maar nipt werd verslagen door Froome liet alvast zien dat het met zijn vorm goed zit.
Tel hierbij op dat Bardet een ijzersterke ploeg meekrijgt met o.a. Pozzovivo als meesterknecht en een prachtig scenario zou zich kunnen voltrekken. Aan de andere kant werd een zelfde kunstje ook vorig jaar al van Bardet verwacht. Na zijn sterke optreden in 2014 dacht men dat hij in 2015 zou kunnen doorstoten. Hij faalde echter in de eerste week, herstelde zich in de laatste met een etappeoverwinning en eindigde toch nog in de top tien. Wie weet waar een betere start hem kan brengen.
Pierre Rolland
Een andere Fransman die alles zal overhebben voor een betere start is Pierre Rolland. Afgelopen seizoen maakte hij de opmerkelijke overstap naar het Amerikaanse Cannondale van manager Jonathan Vaughters. Rolland wilde meer, nadat hij zijn hele leven het eeuwige talent was gebleven onder de vleugels van verschillende Franse ploegleiders.
Vaughters gaf direct hoog op over zijn nieuwe aankoop. Zijn waardes bij testen waren fabelachtig en de Amerikaan beweerde zelfs dat, mocht Rolland niet zoveel tijd verliezen als normaal, het podium tot de reële mogelijkheden behoort. Tijdens het afgelopen voorseizoen kon Rolland echter weinig potten breken. Hij was wel meer zichtbaar dan andere jaren en leek explosiever, maar echt overtuigen deed hij niet. De Tour blijft echter een speciale ronde en Vaughters blijft bij zijn stelling dat Rolland in de slotweek kan verrassen. Waar dit hem brengt? Wie het weet, mag het zeggen…
Warren Barguil
Het houdt maar niet op met de Franse. De jongste kanshebber op een mooie positie in het eindklassement rijdt in dienst van de Nederlands-Duitse ploeg Giant-Alpecin. Vier jaar geleden startte deze ploeg een project met renners als Lawson Craddock, Tom Dumoulin, Daan Olivier (gestopt), Tobias Ludvigsson en deze Barguil, met als doel nieuwe ronderenners op te leiden. Dumoulin lijkt hiervan tot nog toe het meest geslaagde product. Craddock (inmiddels Cannondale en ook in de Tour aanwezig) rijdt dit jaar echter ook sterk.
Hetzelfde geldt voor Barguil. De Fransman verraste vorig jaar vriend en vijand door lang mee te gaan in het klassement. Waar de meeste hem zullen herinneren van zijn opmerkelijke actie waarbij hij Sky-renner Geraint Thomas uit een bocht “kopte”, eindigde Barguil uiteindelijk als 14e in zijn eerste Tour. Dit jaar wil hij beter doen. De ploeg is zelfs op hem aangepast en hij deelt hij kopmanschap met sprinter John Degenkolb. Een gele trui in Parijs lijkt echt te hoog gegrepen, maar zijn prestatie in de afgelopen ronde van Zwitserland biedt zeker perspectieven.
Daniel Martin
Deze ietwat bonkige Ier maakt dit jaar een stormachtige ontwikkeling door. Tot voorkort stond hij bij zijn oude ploegen Garmin en Cannondale vooral bekend als ietwat stuntelige renner, die aardig explosief was op korte klimmetjes. Na zijn overwinning in Luik-Bastenaken-Luik (2013) ging het echter snel. De 29-jarige Ier wist plots wat winnen was en ging pardoes ook goede klassementen rijden in eenweekse koersen.
Vorig jaar in de Tour mocht hij het dan proberen in de grootste ronde op aarde. Na een goede start in het middengebergte en op zijn explosieve klimmetjes, zakte hij in de echte bergen echter door het ijs. Zijn overstap naar Etixx Quickstep lijkt hem goed te hebben gedaan. De ploeg heeft geen echte klassementsman en gooit alle ballen op Kittel waardoor Martin (én Alaphilippe) carte blanche krijgen wat het klassement betreft. Waar de Ier – dit jaar al 3e in de Dauphiné en in Catalunya – dit kan brengen? Wij durven het eerlijk gezegd niet te zeggen.
Bauke Mollema
Vooruit één Nederlander dan, omdat het anders toch wat zielig wordt. Na het wegvallen van Robert Gesink, lijkt Mollema onze enige hoop op een goede eindklassering in de Tour. De Groninger heeft meermaals bewezen dat hij de drie weken aankan en dat hij zichzelf binnestebuiten kan trekken als het moet.
Het probleem met Mollema lijkt echter dat hij nooit echt boven zichzelf uitstijgt. Van hem hebben we nog nooit een prestatie gezien als die van Dumoulin in de Vuelta of Kruijswijk in de Giro. Enkel in 2013 – de Tour van Bau en Lau – was daar de hoop op een kunststukje. Mollema viel echter in de derde week wat terug. Zijn ploeg, Trek, rijdt wel volledig in zijn dienst en wij zien deze excentrieke noorderling graag ons ongelijk bewijzen.
Ook zij moeten genoemd worden
Tot slot nog enkele renners die zeker een vernoeming waard zijn. Te beginnen met een andere Brit Adam Yates. De ene helft van de tweeling moet de andere helft (Simon) missen vanwege een ongelukkige schorsing. Adam mocht vorig jaar ruiken aan de Tour en liet zich zo nu en dan zien. Dit jaar mag hij zich dan echt bewijzen. Het loopt nog niet van harte dit jaar en in zijn ontwikkeling lijkt hij ten opzichte van bijvoorbeeld zijn ploeggenoot Chavez wat aCher te lopen. Toch verwachten wij hem, na een goede Dauphiné, wel van voren.
Louis Meintjes is nog zo’n jonge renner waar wij naar uitkijken. De Zuid-Afrikaan greep vorig jaar ternauwernood naast een etappeoverwinning en verliet daarna ziek de Tour. In dienst van Lampre keert hij terug, op jacht naar een goed klassement. In de Dauphiné liet hij zijn klasse al zien met een 9e plek.
Zijn kopman is echter Rui Costa. De Portugees probeert sinds zijn vertrek bij Movistar ieder jaar tevergeefs een klassement te rijden. Ook hij kan, evenals Pinot, slecht tegen de hitte. Dit jaar lijkt hij echter een stap verder te zijn. Hij rijdt sterk en in zijn geliefde ronde van Zwitserland leek hij met name op te bouwen richting deze Tour. Of was hij gewoon niet goed genoeg?
“Plan B” is altijd een interessante term als het om wielrennen gaat. Deze Tour zou het weleens vaak in werking kunnen treden. Mannen als Geraint Thomas, Mikel Landa, Vicenzo Nibali en Alejandro Valverde rijden allen in een dienende rol, maar zullen bij het wegvallen van hun kopman vol voor eigen kansen gaan.
Een kopman die we bijna vergeten is Joaquin Rodriguez. De man die bijna de Giro, bijna de Tour en bijna de Vuelta won, mag nog één keer proberen zijn droom te verwezenlijken en een grote ronde te winnen. Of het gaat lukken, is echter de vraag. De jaren gaan tellen, de prestaties worden minder en de concurrentie is groot. Verstopt Rodriguez zich of is zijn carrière werkelijk in een dalende lijn terechtgekomen?
Hoop doet leven, zegt men weleens. En wat is er nu mooier dan hopen op dat ene wonder gedurende de Tour. Zou Wilco Kelderman dat wonder kunnen worden? Zelf zegt hij duidelijk van niet. In de schaduw van Gesink zou hij voor etappeoverwinningen strijden. Nu Gesink weg is gevallen, blijft dit het plan. Kelderman vindt het voor hem nog te vroeg voor een klassement te gaan. Toch liet hij afgelopen week na het NK weten, zich er niet zomaar af te laten rijden. Met Kruijswijk vers in ons geheugen, willen wij hem eerst zien lossen, voordat we het écht geloven.
'T Nieuwe Wielrennen 
Plaats een reactie