Door Kai van de Wiel
Slingerend passeren we “bergen” genoemd naar de dorpen die liggen aan de voet,
Gulpen, Bemelen, Eijsden en Vaals de renners kennen deze namen maar al te goed.
Vloekend en tierend, schreeuwend naar elke rotonde en obstakel,
Door een land waarin wordt gesproken in een vreemd soort gekakel.
Draaien en keren, de renners worden dol,
De duik richting Valkenburg, het peloton slaat op hol.
Eén explosie, één ontlading, één keer smijten met je krachten,
Om vervolgens bovenaan dé berg op niemand meer te wachten.
Door de verzuring, happend naar zuurstof, op weg naar de lijn,
De handen omhoog, de wedstrijd gewonnen, even geen pijn.
Dit gedicht geschreven door ondergetekende tracht Nederlands enige wielerklassieker te beschrijven. Het tracht te vangen wat deze wedstrijd voor renners betekent. De Amstel Gold Race is een wedstrijd op zich. Vaak hoor je renners zeggen dat het draaien en keren, de obstakels onderweg en de opeenvolging van korte, felle klimmetjes de wedstrijd maken tot een unieke koers, die met geen andere eendagswedstrijd te vergelijken is.
Er zijn legendarische verhalen van renners die helemaal dol zijn gedraaid in het Limburgse land, de weg naar de bus niet meer konden vinden nadat zij uit de koers waren gestapt of te voet naar boven moesten op de beruchte Keutenberg. Alle ingrediënten zijn kortom aanwezig voor een prachtige koers, waarop wij zondag wederom hopen.
De editie van 2015
Voordat we vooruit gaan kijken naar de 51e editie van de Amstel, een korte terugblik op de jubileum editie. Als we eerlijk zijn, was dit niet één van de meest spetterende edities. De koers bleef lange tijd gesloten en de grote favorieten zoals Michael Matthews en Philippe Gilbert wachtten tot de Cauberg om hun verschroeiende demarrage te plaatsen.
Renners als Vicenzo Nibali en onze eigen Wilco Kelderman probeerden weldegelijk roet in het eten van de favorieten te gooien, maar hun uitlooppogingen werden vakkundig onschadelijk gemaakt. Enkel Jakob Fuglsang leek, samen met Greg van Avermaet, een succesvolle aanval te doen. Door de idiote koerstactiek van BMC, waar alles om Gilbert draaide, mocht van Avermaet echter niet overnemen en verloor hij zo een kans Nederlands enige klassieker te winnen.
BMC bleef uiteindelijk alsnog met lege handen achter. Gilbert plaatste zijn verwachtte aanval, waarmee hij overigens zijn eerder ontsnapte ploegmaat Ben Hermans terughaalde, maar Matthews slaagde erin hem te volgen waarna de beide heren te lang twijfelde en een groepje renners lieten terugkeren. In de sprint was het uiteindelijk ex-wereldkampioen Michal Kwiatkowski die aan het langste eind trok en topfavorieten Matthews (2e) en Gilbert (10e) in mineur achterliet.
De editie van 2016
De editie van dit jaar belooft, op basis van het deelnemersveld, in ieder geval een spannende strijd te worden. Aan de start staan namelijk veel sterke renners, die dit jaar hun vorm al met enige regelmaat hebben getoond. Daarbij komt nog eens dat er niet écht een uitgesproken favoriet aan te wijzen is zoals in de kasseiklassiekers wel vaak het geval was. Mannen als Fabian Cancellara of Peter Sagan, die boven de rest uitsteken, zijn in het heuvelachtige Limburgse land niet echt aan te wijzen. Toch zijn er een drietal mannen waarvan wij denken dat zij net een streepje voor hebben op de rest, al moeten we eerlijk toegeven dat de keuze voor deze drie namen een lastige was.
Laten we beginnen met de uittredend winnaar. De overwinning van Michal Kwiatkowski vorig jaar kwam eigenlijk een beetje als een verrassing. Waar de “vloek van de regenboogtrui” voor Peter Sagan voorlopig niet op lijkt te gaan, was dit vorig jaar voor Kwiatkowski weldegelijk het geval. De Pool lijkt bij Sky echter als herboren en won zelfs een semi-klassieker op de Belgische kasseien. Zijn demarrage aldaar, op een kasseiloze heuvel, liet echter zien dat hij zijn kracht het beste kwijt kan op de gladde, heuvelachtige wegen. Wij achten de kans dit jaar zeker aanwezig dat de Pool de kunststukjes van Jan Raas (1977, 1978, 1979 en 1980) en Philippe Gilbert (2010 en 2011) kan evenaren en zichzelf als winnaar kan opvolgen in de Gold Race.
Aan zijn ploeg, Sky, zal het zeker niet liggen. Als je namelijk kan beschikken over “knechten” als Sergio Luis Henao (6e in 2013 en 2e in de jongste editie van het Baskeland), Wout Poels (behoeft geen introductie), Ben Swift (2e in de jongste Milaan-Sanremo) en Lars Petter Nordhaug (16e in 2015) dan mag je spreken van een sterk blok. De vraag is of Kwiatkowski sterker voor de dag zal komen dan in de Ronde van Vlaanderen waar hij als favoriet startte, maar op de Oude Kwaremont, diep in de finale, zichtbaar tekort kwam.
De namen van de tweede en derde “topfavoriet” komen we tegen in één en dezelfde ploeg. Michael Matthews en Simon Gerrans zullen naar verwachting aanstaande zondag de sleutel tot de overwinning in handen hebben. Beide staan ze even hoog in de rangorde en als de een zijn pijl heeft verschoten, kan de ander toeslaan. Het lastige van het hebben van één favoriet in de ploeg is echter dat je de koers op je moet nemen. Deze druk zal nog groter worden als je maar liefst twee grote favorieten in de gelederen hebt.
De vraag die dan ook hardop gesteld mag worden is of Orica-GreenEDGE hier de juiste ploeg voor heeft. Natuurlijk rijden mannen als Michael Albasini, Adam Yates, Daryl Impey en Parijs-Roubaix winnaar Matthew Hayman mee, maar in de Brabantse Pijl van afgelopen woensdag werd pijnlijk duidelijk dat de ploeg niet goed genoeg was de wedstrijd te controleren. Enkel Impey was instaat was zijn kopman, Matthews, tot in de slotfase bij te staan. Zondag zullen zij slimmer moeten spelen, willen ze hun kopmannen in de finale nog goed bij kunnen staan.
Om nu te zeggen dat we de echte topfavorieten hebben gehad, voelt ook voor ons raar. De renners die daarom nu zullen volgen, staan volgens ons maar nét iets onder de drie zojuist genoemde mannen. Laten we beginnen met de revelatie van dit seizoen en winnaar van de eerder genoemde Brabantse pijl Peter Vakoc. Velen, waaronder wij, zijn ontzettend benieuwd naar wat hij kan in een lange klassieker als de Amstel. Vorig jaar maakte hij zijn debuut en werd verdienstelijk 50e, maar dit jaar kan hij misschien wel dé verrassing worden.
Naast Vakoc beschikt Etixx over nog een troef, namelijk Julian Alaphillipe. Na zijn doorbraak vorig jaar, met name in de Ardense week, zouden wij hem altijd bij de topfavorieten hebben gezet. De ziekte van Pfeiffer, die hij eind vorig jaar opliep, maakt echter dat achter zijn naam nog enkele vraagtekens staan. In de Brabantse pijl woensdag liet hij eigenlijk voor het eerst zien de benen van vorig jaar te hebben teruggevonden. Kan hij een wedstrijd van meer dan 250 kilometer alweer aan? Of moeten we bij Etixx misschien wel letten op Bob Jungels?
Een andere man die in feite ook de stempel “topfavoriet” verdiend, is Rui Costa. De Portugees kon lange tijd niet overtuigen in dienst van Lampre, maar reed ondanks tegenvallende resultaten vorig jaar een prima Ardense week. Dit jaar lijkt de ex-wereldkampioen van Florence, zijn vorm weer terug te hebben gevonden. In het Baskeland en Parijs-Nice reed hij erg sterk en de “nieuwe” aankomst van de Amstel, ruim een kilometer na de Cauberg, past hem erg goed. Naast Costa kan Lampre echter ook nog de kaart Diego Ulissi trekken, al is zijn palmares in de Amstel niet echt overtuigend.
Ook Frankrijk zal hoop hebben de Amstel Gold Race voor het eerst sinds Bernard Hinault, in 1981, te kunnen winnen. Tony Gallopin (6e vorig jaar) zal hun vooruitgeschoven man zijn. Gallopin is zo’n renner die alles kan en die met name kan gokken op zijn sterke sprint na een lange slopende wedstrijd. Alles moet voor de Fransman echter wel op zijn plek vallen, wil hij met de eerste prijs aan de haal gaan. Naast Gallopin heeft Frankrijk misschien nog wel een ijzer in het vuur. Het is zeker een gokje, maar het wedden op een darkhorse is altijd leuk. Bryan Coquard ontwikkeld zich namelijk steeds meer tot een sprinter die nog veel meer kan. Hij was woensdag in de Brabantse pijl the best of the rest (voor Matthews) en maakt zijn debuut in Limburg.
Nog één man willen wij extra uitlichten als het gaat om net-niet-topfavorieten. Enrico Gasparotto is een naam die misschien niet direct bij iedereen een belletje doet rinkelen, maar de ex-winnaar van de Gold race (2012) is in blakende vorm en is altijd goed in Limburg. Woensdag werd hij tweede achter een ontketende Vakoc en liet daarmee zien opnieuw te pieken richting Amstel. Daarbij beschikt de Italiaan over een goede sprint, wat hem, mocht het weer een sprint worden met een kleine groep, een grotere kans geeft op succes zondag.
U mist misschien twee grote namen in het rijtje dat tot dusver voorbij is gekomen. Philippe Gilbert en Joaquin Rodriguez zijn gerenommeerde namen wanneer er wordt gesproken over korte, felle klimmetjes. Gilbert koerst zondag echter met een gebroken middelvinger na een dubieus opstootje tijdens een trainingsritje en Rodriguez, die absoluut in vorm verkeerd getuige zijn 5e plek in het Baskeland, heeft een haat liefde verhouding met het draaien en keren in Limburg. Bovendien komt zijn lievelingskoers, de Waalse Pijl, aanstaande woensdag aan bod en kan het zo zijn dat hij geen risico’s wil nemen richting deze koers.
Voor beide mannen is niet direct een vervangend kopman aan te wijzen. Bij BMC mag echter wel gelet worden op jongelingen Loïc Vliegen, Dylan Teuns, winnaar van de Brabantse Pijl vorig jaar Ben Hermans en man in vorm Samuel Sanchez. Bij Katusha moeten we al beter zoeken, maar komen we uit bij twee sterk rijdende Russen Sergei Chernetski en de verrassing van dit seizoen Alexey Tsatevich. De laatste won de slotetappe over de Montjuïc in de Ronde van Catalonië en werd vorig jaar bij zijn debuut 25e.
Nog één naam verdiend het apart genoemd te worden van de rij met kanshebber die in de volgende alinea gaat volgen. Nee, het is geen Nederlander als u daar stiekem op hoopte. Al kijken wij erg uit naar Maurits Lammertink. Een jaar ouder en wijzer achten wij de beste Nederlander van vorig jaar (21e) in staat dit jaar mee te sprinten met de eerste groep, en wie weet wat er dan mogelijk is.
Nee, het is een Australiër, Simon Clarke. Vorig jaar viel hij nog aan in dienst van Matthews, maar dit jaar ontpopt hij zich bij Cannondale tot een man die na een zware wedstrijd een ferme sprint in huis heeft. Kan hij de favorieten verrassen?
Zoals beloofd tot slot een lijst met overige kanshebbers. We vergeten/laten er veel weg, want om nu het halve deelnemersveld op te gaan noemen zodat we achteraf kunnen zeggen “zie je wel de winnaar werd in onze samenvatting genoemd”, vinden wij ook iets te gek. Eerst een aantal Nederlanders: Tom Jelte Slagter, Tom Dumoulin en Robert Gesink geven wij van hen de beste kans. België brengt nog Tim Wellens, Jelle Vanendert, Jan Bakelants en jongeling Floris de Tier. Qua Spanjaarden kijken we uit naar Daniel Moreno, die eindelijk is verlost van Rodriguez, en debutant en sterke sprinter Juan José Lobato. Tot slot zijn er nog Warren Barguil, Simon Geschke, Alexis Vuillermoz, Roman Kreuziger (winnaar in 2013) en Jay McCarthy, Fabio Felline en de oude, maar zeker niet te onderschatte Davide Rebellin.
Onze “statistische” top tien
Zoals altijd sluiten we af met onze top tien gebaseerd op specialisme (heuvels), vorm en uitslagen in voorgaande edities. De namen die uit deze berekening naar voren komen zijn:
| Plaats | Land | Naam | Ploeg |
| 1. | AUS | Michael Matthews | Orica-GreenEDGE |
| 2. | POL | Michal Kwiatkowksi | Team Sky |
| 3. | COL | Sergio Luis Henao | Team Sky |
| 4. | ITA | Enrico Gasparotto | Wanty-Group Gobert |
| 5. | AUS | Simon Gerrans | Orica-GreenEDGE |
| 6. | FRA | Julian Alaphilippe | Etixx Quick-Step |
| 7. | POR | Rui Costa | Lampre |
| 8. | SPA | Daniel Moreno | Movistar |
| 9. | SPA | Joquin Rodriguez | Katusha |
| 10. | TSJ | Roman Kreuziger | Tinkoff |
| 10. | FRA | Tony Gallopin | Lotto-Soudal |
| 10. | TSJ | Peter Vakoc | Etixx Quick-Step |
* Kreuziger, Gallopin en Vakoc scoorden alle drie even hoog in de statistische berekening.
Wie wint volgens jou de Amstel Gold Race?
'T Nieuwe Wielrennen 
Plaats een reactie