Door Dieter van Spaandonk
De nieuwe Mark Cavendish
Mijn eerste kennismaking met Caleb Ewan kan ik me nog erg goed herinneren. Ik speel al een aantal jaar een spel genaamd “Pro Cycling Manager”. In dit spel manage jij je eigen wielerploeg en rijd je alle wedstrijden van de kalender. Eigenlijk is het een soort FIFA, maar dan met wielrenners. Ik wilde altijd een zo jong mogelijke ploeg samenstellen en mijn oog was daarom gevallen op een jong Australisch talent. Op het moment dat ik ging kijken hoe oud hij was, schrok ik mezelf een hoedje. Het stond er echt: 16 jaar. Sindsdien ben ik Caleb Ewan niet meer uit het oog verloren.
In de jaren na de eerste kennismaking merk ik steeds meer dan ik een zwak voor hem ben gaan ontwikkelen. Dit heeft alles te maken met zijn postuur en zijn leeftijd. Hij was al zo goed toen hij jong was en nog steeds wordt hij alleen maar beter. Inmiddels is Ewan “al” 21 jaar oud en heeft hij zoals jullie hebben kunnen lezen een etappeoverwinning in een grote ronde op zijn naam staan. Dit is een hele prestatie voor zo’n jonge kerel.
Dan zijn postuur. In dit facet ligt de basis voor het andere deel van mijn aantrekkingskracht tot Ewan. De jonge Australiër is maar net 1,65 meter en weegt ongeveer 60 kilo, iets wat in het niet valt bij iemand als Greipel met zijn 1,84 meter en 80 kilo. Dit grote verschil in postuur maakt het kijken naar de strijd tussen Ewan en andere beren van sprint als Greipel zo mooi.
Mijn liefde voor Ewan komt naast zijn verschijning en jonge leeftijd ook voort uit de goed te trekken vergelijking tussen hem en Mark Cavendish. Voor die laatste steek ik mijn adoratie
ook niet onder stoelen of banken. Ook Cavendish is een grote held van mij en het doet me deugd te zien dat beide renners qua uiterlijk en uitslagen zoveel overeenkomsten vertonen. Beiden zijn het geen prototype sprinters. Ook Cavendish is namelijk klein en gespierd en komt vaak als een duveltje uit een doosje. De kans is dan ook groot dat Ewan, zoals zijn landgenoot Renshaw in “Deel 1” al zei, de natuurlijke opvolger zal worden van “The Manx Express”.
Iets wat ook voor hem spreekt is zijn babyface. Als je de foto boven dit artikel goed bekijkt, zie jij misschien ook wel dat Caleb Ewan er nog steeds uitziet als ziet als een 18-jarige puber. Ik voorspel dan ook dat wanneer hij de 25 is gepasseerd, dit nog steeds het geval zal zijn.
Daarnaast is hij altijd vrolijk en laat daarmee zien dat hij geniet van het wielrennen. Zoals je inmiddels wel door hebt ben ik echt Ewan fan. Ondanks mijn adoratie probeer ik tot slot toch objectief naar hem te kijken en in te schatten wat z’n capaciteiten zijn. Voor het komende jaar hoop ik en denk ik oprecht dat hij gaat verrassen in de Giro d’Italia. Hij zal in deze grote ronde de mondiale sprinttop laten zien dat hij een sprinter is om rekening mee te houden voor de toekomst.
Al kun je jezelf misschien wel afvragen of die “toekomst” niet gewoon al aan de orde van de dag is…
'T Nieuwe Wielrennen 
Plaats een reactie