Door Kai van de Wiel
Over vier dagen barst het grootste spektakel van Frankrijk los. Ondanks de afrondende fase waarin het EK zich bevindt, verplaatst de focus van het Franse volk zich steeds meer naar Bretagne. Deze ruige kustprovincie zal namelijk het decor zijn voor de 103e editie van “La Grance Boucle”.
Gedurende de laatste dagen richting de Tour zullen wij jullie elke dag voorzien van mooie voorbeschouwingen. Vandaag trappen we af met alle ins en outs aangaande het parcours (profielen, kanshebbers per etappe en percentages van beklimmingen)
Etappe 1: Mont-Saint Michel – Utah Beach (188 km)
De eerste etappe van de Tour is dit jaar een rit in lijn. De bijna traditionele openingsproloog wordt namelijk een jaartje in de ijskast gezet. Dit betekent natuurlijk dat de mannen met een goed eindschot allen één doel voor ogen zullen hebben: de gele trui.
De laatste keer dat een dergelijke mogelijkheid zich voordeed was in 2015. Destijds won de niemand minder dan Marcel Kittel de etappe op weg naar Harrogate (GB). Hij pakte de trui en zou dat kunststukje dit jaar graag willen herhalen. Mocht Kittel dit kunstje flikken dan slaagt hij er als sprinter in om binnen één seizoen de leiderstrui te dragen in twee verschillende grote rondes.
De tegenstand op het overigens niet geheel vlakke Bretonse parcours is echter groot. Mannen als André Greipel, Peter Sagan, Mark Cavendish, Bryan Coquard en Nacer “kopstoot” Bouhanni zakken dit jaar allemaal in grootse vorm af naar Frankrijk.
Het belooft met al deze sprinttreintjes een zeer zenuwachtige slotfase te worden. En we weten allemaal waar zenuwen in de Tour toe kunnen leiden. De vraag is niet of er gevallen gaat worden, maar wie de grootste slachtoffers zullen zijn. Chris “ik stuur niet altijd even goed” Froome is dus gewaarschuwd!
Onze tip: Marcel Kittel. Als het op pure snelheid aankomt, moet hij het kunnen afmaken.
Etappe 2: Saint-Lô – Cherbourg-en-Cotentin (183 km)
De eerste tourweek is de laatste paar jaren een stuk attractiever geworden. Aan dit idee lijken de parcoursbouwers dit jaar opnieuw gehoor te hebben gegeven. Op de tweede dag is er namelijk meteen al een pittige etappe uitgetekend. Met enige fantasie zou je de klim van derde categorie (1.9 km à 6.5%) gevold door de finishstrook (700m à 5.7%) zelfs een aankomst “bergop” kunnen noemen.
De gele trui zal, tenzij Peter Sagan of Bryan Coquard deze draagt, direct weer van schouders wisselen. Het is lastig te zeggen wie er vandaag met de zege aan de haal gaat. Klassementsmannen kunnen zich zeker niet verstoppen, maar van de echte toppers komt eigenlijk alleen Alberto Contador met zijn explosiviteit in aanmerking voor een overwinning. Er zal daarom eerder worden uitgekeken naar klassieker specialisten en punchers. En laten er daar nou eens heel veel van zijn deze Tour.
Normaal gesproken zouden wij zonder twijfel Alejandro Valverde óf Joaquin Rodriguez naar voren schuiven. De eerste heeft echter trouw gezworen aan het knechtschap voor zijn kopman Nairo Quintana. Al moet je dat bij Valverde altijd met een korreltje zout nemen. Voor Rodriguez beginnen daarbij de jaren te tellen. In tegenstelling tot Valverde is hij wel de absolute kopman en won hij vorig jaar nog, in Huy, op een enigszins vergelijkbare aankomst.
Onze tip: Alexis Vuillermoz – Misschien onverwacht en zeker een gokje. De Fransman won vorig jaar echter op Mur de Bretagne én werd achter Rodriguez en Froome derde in Huy.
Etappe 3: Granville – Angers (223,5 km)
Zou je een snelle blik op het parcours werpen dan ben je snel geneigd deze etappe het label “vlak” te geven en een vinkje te zetten achter “massasprint”. Twee dingen worden hierbij echter over het hoofd gezien. Allereerst de afstand. Met ruim 223 kilometer is dit de op één na langste etappe van de Tour. Daarnaast is ook het label “vlak” niet helemaal juist. We bevinden ons namelijk nog steeds in Bretagne, en echte kenners weten dat het hier nooit vlak is.
Een uitputtende dag dus, die hoogstwaarschijnlijk wel in een sprint zal eindigen. Toch zullen mannen als Marcel Kittel, Mark Cavendish en onze eigen Dylan Groenewegen toch iets minder fris aan de laatste rechte lijn beginnen dan bijvoorbeeld Peter Sagan en Bryan Coquard. Daarbij komt ook nog eens het feit dat de laatste kilometer gemiddeld 4% stijgt. Alles behalve een Abc’tje dus…
Onze tip: André Greipel – De Duitser won dit jaar een vergelijkbare sprint in de Giro. De concurrentie in de Tour is heviger, maar dit parcours is op het lijf van de Gorilla geschreven.
Etappe 4: Saumur – Limoges (237,5 km)
We willen niet herhaling vallen en daarom vertellen we maar gelijk dat etappe vier heel veel overeenkomsten vertoont met etappe drie. Het verschil is dat de moeilijkheidsgraad misschien nog wel iets hoger is.
Deze etappe is namelijk niet de op één na langste van de Tour, maar de langste. Zeker na gisteren gaan de renners dit extra voelen. Daarnaast lopen de laatste meters van deze etappe nog een procentje steiler omhoog. De kans op een sprint is zeker aanwezig, maar een late aanval, door twijfel of onvermogen bij sommige sprintteams, zal zeker kans van slagen hebben.
Onze tip(s):
Michael Matthews (sprint) – Deze Aussie was vorig jaar een van de grootste slachtoffers van de verschrikkelijke val op weg naar Huy. Hij reed echter wel uit en zal dit jaar willen bewijzen waartoe hij in staat is.
Fabian Cancellara (late uitval) – Zijn laatste jaar, zijn laatste kunststukje? Ondanks de aanwezigheid van teamgenoten Jasper Stuyven en Dylan Teuns, die op dit soort terrein een kans hebben, zou Spartacus de boel hier kunnen verrassen.
Etappe 5: Limoges – Le Lioran (216 km)
De derde dag op een rij dat de renners de grens van de 200 kilometer moeten slechten. Niet alleen de afstand is een factor. Ook het slot van deze etappe is erg venijnig. Het Tour peloton trekt namelijk voor het eerst sinds 2012 weer eens door het Central-Massif. In de laatste zeventig kilometer liggen zes cols waarvan de laatste op minder dan drie kilometer van de streep.
Ondanks dat het hier het middelgebergte betreft, zullen de klassementsmannen flink aan de bak moeten. Grote ploegen als Astana, Movistar en Sky hebben een erg sterke ploeg bij zich en zouden de boel hier al op hun kop kunnen zetten. De kans lijkt ons echter groot dat een kopgroep, mits deze aantallen en kwaliteit herbergt, het tot het einde kan schoppen. Vooraf is dit moeilijk te voorspellen aangezien het verloop van de Tour niet bekend is, maar avonturiers zullen deze dag zeker met rood hebben omcirkeld.
Onze tip(s):
Daniel Martin (sprint) – Mocht de kopgroep het niet redden, omdat de klassementsmannen het elkaar direct lastig willen maken, dan is Daniel Martin voor ons de aangewezen man. Vooral het laatste hupsje naar de lijn is hem op het lijf geschreven.
Tony Gallopin (ontsnapping) – Vorig jaar verraste de Fransman door lang mee te gaan in het klassement. Dit jaar richt hij zich op etappe succes. En als deze man zich iets in zijn hoofd haalt, lukt het hem
Photo Wessel van Keuk/Dion Kerckhoffs/Cor Vos © 2014
Etappe 6: Arpajon-sur-Cère – Montauban (190,5 km)
De renners laten de bergen van het Central-Massif weer achter zich. Dit betekent overigens niet dat er op weg naar Montauban niet geklommen hoeft te worden. Er liggen drie venijnige klimmetjes onderweg, waarvan de laatste op veertig kilometer van de streep het lastigst is.
Toch denken wij niet dat dit een probleem gaat worden voor de rappe mannen en dus zou het best kunnen dat we hier alweer de vierde massasprint van de Tour gaan krijgen. Helemaal als we kijken naar de komende vier etappes, waarin het woord aan de klimmers en klassementsmannen is.
Onze tip: Alexander Kristoff – Deze sterke Noor verteert de heuvels goed, komt net dat beetje topsnelheid tekort, maar gaat gedurende een grote ronde steeds sterker rijden. Vorig jaar was hij iets minder, maar dit jaar zal hij zeker zijn kans pakken.
Etappe 7: L’Isle-Jourdain – Lac de Payolle (162,5 km)
We zeiden het al, de bergen zijn in aantocht. Zoals altijd telt het tweede weekend van de Tour veel hoogtemeters en spectaculaire etappes met het oog op het eindklassement. Dit jaar wordt er tegen de klok ingereden, wat betekent dat de renners eerst de Pyreneeën zullen moeten overwinnen.
Deze etappe zal wellicht als opwarmertje worden gezien door de grote mannen. Het enige echte obstakel op weg naar Lac de Payolle is de fameuze Col d’Aspin. De top van deze klim komt op zeven kilometer van de finish. Toch zullen er kansen liggen, met name voor goede dalers. De korte afdaling van zes kilometer, gevolgd door een licht knikje richting de streep (1 km à 4,9%) biedt mogelijkheden.
Onze tip: Romain Bardet – Knap was zijn 2e plek in de Dauphiné vlak achter Froome. Kan zeer behoorlijk klimmen, heeft in ploeg volledig in zijn dienst en heeft een geweldige afdaling. Als ze hem laten gaan zien ze hem niet meer terug.
Etappe 8: Pau- Bagnères-de-Luchon (184 km)
Vandaag “is de shit echt aan”. Bij het horen van deze twee plaatsnamen zal de ervaren Tourkijker al kriebels in de buik krijgen. En terecht. Deze schitterende bergetappe brengt ons achtereenvolgens over de Col du Tourmalet (HC) – het dak van deze Tour – Hourquette d’Ancizan (2e), Col de Val Louzon-Azet (1e) en de Col de Peyresourde (1e).
De enige kritiek die je op de parcoursbouwers zou kunnen hebben, is het feit dat er geen aankomst bergop is opgenomen in deze monster etappe. De ervaring van de laatste jaren leert ons echter dat dit misschien wel leidt tot meer spektakel.
Onze tip(s):
Alberto Contador (peloton) – Nog steeds geen Froome? Nope. De Brit houdt niet zo van dalen. Iets waar Contador absoluut geen last van heeft. En laat het uitdenken van een tactisch plan met mannetjes in de ontsnapping maar aan Steven de Jongh over.
Wilco Kelderman (ontsnapping) – Betrappen jullie mij hier op enig nationalistisch opportunisme. Niet direct. Kelderman heeft bij de afwezigheid van Gesink een vrije rol. Een klassement sluit hij niet uit, maar dagen uitzoeken en winnen, dat is zijn voornaamste doel. Veel semi-klassementsmannen als Rui Costa, Mathias Frank en Pierre Rolland zullen nog teveel geloof hebben in een top tien klassering waardoor de weg voor Kelderman als beste klimmer in een ontsnapping open ligt.
Etappe 9: Vielha Val d’Aran – Andorre Arcalis (184,5 km)
De tour doet vandaag, in een op papier meesterlijke etappe, een van de landen aan die niet meedeed aan het EK. In Andorra finisht één van de etappes die meedingt naar het predicaat koninginnenrit. Tevens brengt dit land ons de eerste échte aankomst bergop.
Hoe de wedstrijd zal verlopen, zal uiteraard afhangen van de voorgaande dagen. De kans dat de Tour, door het ontbreken van aankomsten bergop tot vandaag, al wordt gedomineerd door Chris Froome is echter klein. Daarom verwachten wij vandaag vuurwerk. Onderweg naar Arcalis (HC) moeten de renners namelijk driemaal een col van 1e en eenmaal een col van 2e categorie over. Pakt Froome vandaag de trui en legt hij de Tour lam, laat Contador zien dat hij na de Giro vorig jaar ook de Tour naar zijn hand kan zetten, begint Quintana dit jaar wel op tijd aan zijn missie om de Tour te winnen óf gaan we hier een verrassende winnaar krijgen die de Tour op zijn kop zet. Hierbij denken wij aan de man in vorm dit jaar Thibaut Pinot of onze nationale kwelgeest Fabio Aru.
Onze tip: Chris Froome – Het lijkt heel safe gekozen, maar geef ons eens ongelijk. Elk jaar opnieuw bewijst Froome, als hij er nog bij is, bij de eerste afspraak bergop veruit de sterkste te zijn.
Etappe 10: Escaldes-Engordany – Revel (197 km)
Na een dik verdiende rustdag in het pittoreske Andorra trekt de Tour via de kenmerkende “tussenetappes” richting de Alpen. Waar menigeen vandaag misschien een voortkabbelende rit verwacht met aan het einde een koninklijke sprint, is dit zeker niet het geval.
Om te beginnen moet de karavaan Andorra uit, en het is nu eenmaal zo dat je hiervoor altijd een berg over moet. De organisatie spaart de renners niet, want vanuit het vertrek moet direct worden geklommen en wel naar het dak van deze Tour (2408 meter).
Allereerst zullen de sprinters dit met lede ogen aanzien. Daarnaast leerde Michael Boogerd ons altijd dat een rustdag iets geks kan doen met de benen van een renner. Superbenen kunnen plots aanvoelen als pap en een goede positie in het klassement kan als sneeuw voor de zon verdwijnen. Tel hierbij nog eens op dat aanvallers hun kans schoon zullen zien, en we hebben een heerlijk spectaculaire etappe voor de boeg.
Mochten de sprinters de aansluiting toch vinden, dan ligt er op zeven kilometer van de finish nóg een klein obstakel van derde categorie.
Onze tip(s):
Peter Sagan – De held van vorig jaar is sinds zijn wereldtitel gaan winnen. Ook in de Tour zal hij deze lijn willen doortrekken. Hij vindt vandaag een etappe die hem, met zijn sterke klimmersbenen, op het lijf is geschreven.
http://maurieske.nl/
Steven Cummings – Vorig jaar flikte hij op Mandela Day het onmogelijke voor zijn Zuid-Afrikaanse ploeg Dimension Data door te winnen in Mende. Ook dit jaar heeft Cummings al een aantal prachtige overwinningen op zijn erelijst bij mogen scgrijven. Mocht hij deze dag hebben omcirkeld, dan moet je van goeden huize komen wil je hem verslaan. Zeker als er een scherpe bocht vlak voor de finish ligt…
Etappe 11: Carcasonne – Montpellier (162,5 km)
Daar is dan eindelijk weer een op papier eenvoudige etappe, zullen de sprinters denken. En dan brengt deze etappe ons ook nog eens van de ene prachtige Zuid-Franse stad naar de andere.
Toch zou ook deze etappe gevaarlijk kunnen zijn. Deze streek, met zijn vele zoutvelden, staat namelijk bekend om zijn verraderlijke winden. Iets waar ploegen als Etixx, Lotto-Jumbo en Tinkoff wel raad mee weten.
Onze tip: Nacer Bouhanni – Alle wielerfans die zich hadden verheugd op een potje “boksen op de fiets” moeten teleurgesteld worden. Vandaag werd bekend dat Nacer Bouhanni door een handblessure (als gevolg van een, hoe kan het ook anders, openbaar bokspartijtje) niet van de partij is.
Edward Theuns – Onze nieuwe tip klinkt waarschijnlijk niet iedereen direct bekend in de oren. Deze Belg kan echter een aardig houtje sprinten en rijdt met Trek (Mollema en Cancellara) bij een ploeg die ten eerste weet hoe een peloton op de kant moet worden getrokken én ten tweede belang heeft bij waaiers om Bauke Mollema bijvoorbeeld tijd te laten winnen.
Etappe 12: Montpellier – Mont Ventoux (184 km) – Le Quatorze Juillet
Een dag die velen zullen vrezen. Niet zozeer doordat het aantal cols onderweg schrikbarend hoog is of omdat het een nerveus gefriemel zal worden. Nee, puur en alleen omdat de slotklim een hele, hele, hele steile berg is.
De verhalen over de Ventoux zijn alom bekend. Tommy Simpson vond er de dood, Bert Wagendorp schreef er een prachtige roman over en Lance Armstrong liet wijlen Marco Pantani er ooit de zege.
De laatste keer dat het Tourpeloton de mythische berg aandeed was in 2013. Chris Froome reed op de flanken van de Ventoux Alberto Contador met een majestueuze versnelling vanuit het zadel (à la Cancellara) uit het wiel en loste vlak onder de top Nairo Quintana. Voor mensen die denken dat je enkel in een afdaling het gevaar loopt uit de bocht te vliegen. Hier een filmpje:
Onze tip: Thibaut Pinot – Dé man in vorm, dé man die deze Tour zou kunnen verrassen én een Fransman. Laat het vandaag ook nog eens de nationale feestdag zijn en het plaatje is compleet.
Etappe 13: Bourg-Saint-Andéol – La Caverne du Pont-d’Arc (37,5 km)
Daar is hij dan eindelijk, de eerste tijdrit van deze Tour. Met bijna veertig kilometer lijkt het voor de échte klimmers, die tot deze dag eventueel hebben meegedraaid in het klassement, een ware hel. Het profiel doet ons echter het tegenovergestelde geloven.
Vanuit de start moeten de renners namelijk in zeven kilometer tijd een hoogteverschil overbruggen van ruim driehonderd meter. Ook in de laatste drie kilometer loopt de weg gevoelig omhoog (4.9%). Verschillen zullen er zeker zijn, maar anders dan op een biljartvlak parcours, zullen klassementsmannen als Nairo Quintana, Adam Yates en Warren Barguil hier minder tijd verliezen dan gedacht.
Onze tip: Tom Dumoulin – Opnieuw geen opportunistische keuze, maar juist een hele reële. Dumoulin in goeden doen, met een uitgerust lijf, moet hier andere klasbakken als Fabian Cancellara en Tony Martin (die liever een ietwat vlakker parcours zien) en de licht vermoeide klassementsmannen als Thibaut Pinot en Chris Froome moeten kunnen verslaan.
Etappe 14: Montélimar – Villars-les-Dombed Parc des Oiseaux
De Tour is dit jaar toch iets anders opgebouwd dan andere jaren. Waar er normaal gezien tussen de Pyreneeën en de Alpen twee overgangsetappes liggen alvorens we weer gaan klimmen, trekken de renners na het tweeluik Ventoux-tijdrit langs de Alpen richting het Noorden.
Een nieuwe kans voor de sprinters lonk daarom. Toegegeven, de klimmetjes onderweg moeten overwonnen worden en de hongerige vluchters moeten aan banden worden gelegd, maar wanneer dit lukt, ligt de rode lopen voor de snelle mannen weer uit.
Onze tip: Bryan Coquard – Deze man kende dit seizoen zijn definitieve doorbraak. Hij won heel veel etappes in kleinere koersen, maar liet zien meer dan een sprinter te zijn door in de Amstel Gold race én de Brabantse Pijl als 4e te finishen. Met zijn goede klimmersbenen is hij fris én zijn ploeg rijdt volledig in dienst van hem.
Etappe 15: Bourg-en-Bresse – Culoz (160 km)
Zoals gezegd, nog geen Alpen. Wel trekken we vandaag door de uitlopers van de Jura richting Culoz. Een korte bergetappe, die over het algemeen garant staat voor spektakel. Geen hooggebergte, maar wel zes zware beklimmingen, veel hoogtemeters en enkel een vlak stukje richting de finish.
Twee keer wordt vandaag de Grand Colombier beklommen. Eenmaal van de lange meer geleidelijke kant (12,8 km à 6.8%) en een keer van de kortere en steile kant (8,4 km à 7,6%). Wie zich het beeld van de Lacets du Montvernier vorig jaar nog herinnerd, zal uitkijken naar deze laatste klim. De bochten zijn hier, evenals op de Alpen col vorig jaar, als Spaghettislierten op de helling gedrapeerd.
Onze tip: Julian Alaphilippe – De Fransen hebben dit jaar een hoop troeven in de Tour. Hun talentvolle renners zijn eindelijk rijp en talenten als Alaphilippe kunnen de toppers opmerkelijk makkelijk bijbenen. Alaphilippe zou deze etappe zowel vanuit de ontsnapping (voor het klassement lijkt hij ons nog iets te licht) als het peloton (het middengebergte past hem) kunnen winnen.
Etappe 16: Moirans-en-Montagne – Bern (209 km)
Opnieuw moeten de renners door de grens van de 200 kilometer heen. Wetende dat zij morgen een rustdag voorgeschoteld krijgen, zal dit idee enigszins verzachten.
Dan het profiel. De parcoursbouwers hebben op miraculeuze manier de bergwegen in dit gedeelte van Frankrijk kunnen vermijden. Toch is de verwachting niet dat we een sprint krijgen. De slotfase in Bern staat namelijk garant voor spektakel. De finale wordt ingeleid door een col van 4e categorie (26 kilometer naar de finish). Het echte venijn zit echter in de staart. De weg in Bern loop namelijk vanaf ongeveer twee kilometer van de meet in trapjes omhoog. Eerst een strook van 250 meter à 7% en vervolgens 600 meter à 6,5%. De slotkilometer is vlak, maar het kwaad kan hier al geschied zijn.
Onze tip(s):
Greg van Avermaet (ultieme sprong) – De Belg versloeg vorig jaar in extremis Peter Sagan in Rodez. Ook deze aankomst liep omhoog. De Belg is explosief en heeft een grote motor, waardoor hij in de laatste vlakke kilometer uit handen van het uitgedunde peloton moet kunnen blijven.
Sondre Holst Enger (sprint) – Wie zeg je? Deze Noor (22) is één van de grote nieuwe talenten, die dit seizoen echt lijkt door te breken. Hij baarde opzien door een machtssprint in de sterk bezette Tour van Kroatië te winnen én werd achter Pieter Weening tweede in de bergachtige Tour van Noorwegen. Een sprinter à la Michael Matthews en Peter Sagan. Wij kijken stiekem naar hem uit, mocht hij er nog bijzijn en de Tour goed verteerd hebben.
Etappe 17: Bern – Finhaut-Emosson (184,5 km)
Na de rustdag kunnen we concluderen dat de beer los is. Op de etappe naar Parijs na zullen de renners enkel nog stijgende en dalende wegen voor de kiezen krijgen. Als de Tour nog niet is beslist, en zelfs als hij dit misschien al wel is, kan hier nog van alles gebeuren.
We blijven vandaag de hele dag op Zwitsers grondgebied. Vergeleken met de volgende dagen kan de etappe van vandaag relatief makkelijk worden genoemd en daarmee is alles gezegd. De renners moeten namelijk maar liefst vier cols over vandaag, waarvan de laatste twee behoren tot de zwaarste en een na zwaarste categorie. De slotklim is dodelijk met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,4% over 10,4 kilometer.
Onze tip(s):
Rui Costa (ontsnapping) – Hoe verder we in deze Tour komen, hoe gewaagder en moeilijk het geven van tips wordt. We moeten ons bijvoorbeeld afvragen welke klassementsmannen uit de top tien zijn getuimeld, wie er al naar huis zijn en wie de verrassing van de Tour zijn. Onze ervaring leert dat de Portugees Rui Costa vaak ambitieus aan de start staat, maar over drie weken als echte klassementsman toch tekort komt. Dat hij kan fietsen bewijst hij dit seizoen echter wel. Als geen ander kan hij een dag uitkiezen. En dat wordt dus vandaag!
Etappe 18: Sallanches – Megève (17km)
We moeten terug tot het jaar 2004 willen we een échte klimtijdrit tegenkomen in de Tour de France. In dat jaar won Lance Armstrong met overmacht op de flanken van de Nederlandse berg, Alpe d’Huez.
Vandaag is het niet zo steil als op weg naar Huez. De klim gaat namelijk in trapjes. Met name de eerste drie kilometers (4 tot 7) zijn stijl. Daarna vlakt de klim iets af om tussen kilometer 11-12 en 13-14 weer flink te stijgen. De laatste twee kilometer zijn zelfs in dalende lijn. Het wordt een interessante dag en wij verwachten veel verrassende namen. Met name renners die denken de strijd om de etappeoverwinning aan te kunnen gaan, worden van voren verwacht.
Onze tip: Richie Porte – De man die eindelijk uit de schaduw treedt van Froome en het kopmanschap bij BMC moet delen met Tejay van Garderen (zeker ook een kanshebber hier), is een meester in dit soort klimtijdritten. Hij klimt goed genoeg om de steile stukken te kunnen verteren én heeft een is een erkent tijdrijder waardoor de vlakkere stukken hem zeker moeten liggen.
Etappe 19: Albertville – Saint-Gervais Mont Blanc (146 km)
Een etappe om de vingers bij af te likken. Allereerst de afstand: máár 146 kilometer. Daarnaast de plek in de Tour, want als je nog iets wilt, kan het hier. En tot slot het feit dat we direct klimmen vanuit het vertrek en bergop aankomen. De charme van de Tour, de strijd tussen de renners en de spanning om de verschillende belangen zullen op een dag als vandaag allemaal samenkomen. Gewoonweg genieten!
Het enige wat roet in het eten kan gooien is het feit dat er ook morgen nog een loodzware etappe staat te wachten. Dit mag echter de pret niet drukken. Wil je de Tour winnen, dan moet je ook hier tot het uiterste gaan.
Onze tip: Fabio Aru – We noemden hem eerder al, maar deze etappe moet de Italiaan op het lijf geschreven zijn. In het parcours zit vrijwel geen meter vlak, Astana kan met haar sterke ploeg de boel in vuur en vlam zetten en Aru wordt altijd beter naarmate de ronde vordert. Het enige tegenargument dat je kunt noemen, is het feit dat het voor de 26-jarige Italiaan zijn eerste Tour is. De echte grote kampioenen zou dit echter niet moeten deren.
Etappe 20: Megève – Morzine-Avoriaz (146,5 km)
De oplettende lezer is opgevallen dat we al eens in Megève zijn geweest deze Tour. De klimtijdrit finishte in dit bergdorp op 1050 meter hoogte. Vandaag is dan echt de laatste kans voor de matadoren. En opnieuw bieden de parcoursbouwers ons het een waar godsgeschenk aan.
Een korte etappe, met veel zware cols (waaronder de Joux Plane, op een beslissend moment in de Tour. Beter kan het leven niet worden! Wie de trui vandaag ook draagt, hij zal zenuwachtig zijn. Zelfs een schier veilige voorsprong van minuten kan met één onoplettend moment als sneeuw voor de zon verdwijnen (gelukkig kunnen we er alweer gevatte woordgrapjes over maken).
Onze tip: Nairo Quintana – De Colombiaan krijgt deze Tour weinig echte kansen om te winnen en heeft er een handje van te lang te wachten met zijn aanval op de leidende positie. Vorig jaar, toen Froome op breken stond, probeerde hij hier pas op de voorlaatste dag op de flanken van de Alpe d’Huez van te profiteren. In deze etappe voorzien wij een tactisch plan van het sterke blok van Movistar. Ene Alejandro Valverde zou hier in de afdaling naar de finish best een sleutelrol in kunnen spelen.
Etappe 21: Chantilly – Parijs (Champs-Élysées) (113 km)
De traditionele wandeletappe waarin een erecode geldt de leiderstrui niet meer aan te vallen. De Tour is wat betreft het klassement beslist. Enkel de eer van winnen op deze koninklijke aankomst én de strijd om het groen maken deze etappe nog spannend.
Wie gaat er met een gelukkig gevoel naar huis en kan voor zijn vrouw of vriendin een mooie bos bloemen meebrengen?
Onze tip: Mark Cavendish – De Brit heeft van dit peloton de meeste etappeoverwinningen in de Tour op zijn naam staan. Het zou ontzettend mooi zijn als hij aan deze imponerende lijst nog een overwinning kan toevoegen. Met ervaren mannen als Bernhard Eisel, Mark Renshaw en Edvald Boesson Hagen, heeft hij in ieder geval een imponerende sprinttrein tot zijn beschikking.
'T Nieuwe Wielrennen 
1 Pingback