Deel 3: De invloed van Tom

 

Het zal niemand verbazen dat de persoon die we hier uitlichten Tom Dumoulin is. Hij heeft al veel aandacht gekregen in de voorgaande stukken, maar dat is gerechtvaardigd na zo’n seizoen. Een vriend van mij verwoordde het zo: “Oh, dus nu is Limburg ineens wel deel van Nederland.” Hij komt uit Venlo en wij net als vele andere Nederlanders doen wel eens lullig over de Limburgers, maar toen Tom de Vuelta kon winnen, was Limburg gewoon deel van Nederland en dus was hij een Nederlander. Zoals u weet hoe het gaat in Nederland als een Nederlander iets groots wint, dan gaat het hele land los alsof die atleet ons allemaal vertegenwoordigt.

 

Daarom wil ik in dit stukje schrijven over de aandacht die Dumoulin heeft gegenereerd voor het Nederlandse wielrennen. Neem de tourstart in Utrecht, die was groots. Niet alleen omdat wielrennen zo’n mooie sport is, maar ook omdat een Nederlander kans had op de overwinning. Dit lukte uiteindelijk niet en heel Nederland leefde mee, maar was ook gespannen voor wat er nog zou komen. Tom stond namelijk wel heel kort in het klassement. Toen de massale valpartij kwam in etappe 3 waar Tom bij lag, rouwde heel Nederland. We waren Tom kwijt en onze hoop op een gele trui was weg.

 

Daarna kwam de Vuelta, een ronde die in Nederland normaliter niet veel kijkers heeft. Ondanks dat volgde heel Nederland na etappe 2 deze ronde en dankzij wie? Tom natuurlijk! De Vuelta werd nog nooit zo goed bekeken, zelfs niet in 2011 toen Bauke Mollema een behoorlijk klassement reed (hij werd vierde).

 

Tom doet iets met ons Nederlanders. Hij trekt ons naar het puntje van onze stoel en houdt onze aandacht vast. Zelfs zijn lijden in de laatste etappe grijpt ons aan en laat ons genieten van de sport. Tom is geen normale wielrenner, hij is een soort Superman. Hij weet altijd net dat beetje extra te vinden om weer aan te sluiten of om zijn tegenstanders te laten knappen.

 

Ik denk dat wij van Tom houden omdat hij iets doet wat hij helemaal niet zou moeten kunnen. Als Robert Gesink wegrijdt uit een groep favorieten staat niemand daarvan te kijken, want Gesink is een klimmer. Bij Tom denken wij echter nog steeds aan een sterke en krachtige tijdrijder. Hij laat zien dat alles mogelijk is  zolang je er voor gaat en er in gelooft.

 

Als er iemand is die ambassadeur zou kunnen zijn van het nieuwe wielrennen in Nederland dan zou dat Tom zijn. Hij inspireert kleine jongentjes en meisjes om op de fiets te stappen en te gaan wielrennen en zo’n held kunnen we in Nederland wel gebruiken. Hij zal er misschien wel voor zorgen dat we in de toekomst nog zo’n Dumoulin krijgen.

 

Dus de les die we kunnen leren van Tom is dat het helemaal niet erg is als iets niet lukt. Het gaat er gewoon om dat je zo goed mogelijk je best en dan zowel van een overwinning als van een verlies een les kan leren. Tom komt er wel, wanneer weet ik niet, maar hij zal er nog lang voor zorgen dat wielrennen als een mooie sport wordt gezien in Nederland.