Het Succesjaar 2015
Deze Australische ploeg is nog niet zo oud (opgericht in 2012), maar is inmiddels niet meer weg te denken uit het World Tour peloton. Dit hebben ze te onder andere te danken aan hun interessante rennersbestand: echte Aussies als basis, links en rechts aangevuld met een enkele renner van een andere nationaliteit. Naast deze sterke binding met hun Australische roots valt ook op dat de ploeg, ondanks zijn World Tour licentie en het hoge niveau van koersen hier, vaak de kans geeft aan talenten zich te ontwikkelen. Denk aan jongens als Luke Durbridge en Caleb Ewan, maar natuurlijk ook Micheal Matthews, Adam Yates en Simon Yates. We kijken in dit eerste deel terug op het vorige jaar om te kijken wat GreenEDGE en met name deze talenten allemaal hebben gepresteerd.
Een talentvolle ploeg
Om te beginnen met deze terugblik wil ik even stil staan bij het aantal overwinningen van deze ploeg. Dit waren er vorig jaar 27, maar liefst 22 van deze overwinningen werden behaald door een renner van 25 jaar of jonger. Dit is niet opvallend bij een ploeg die talent hoog in het vaandel heeft staan, maar het laat mooi zien dat deze aanpak weldegelijk werkt.
Het talent voor de toekomst
Een van de grootste talenten van dit team en ook degene met de meeste overwinningen vorig jaar (11) heet Caleb Ewan. Hij won de meeste van deze wedstrijden weliswaar op een iets lager niveau, zes overwinningen werden behaald in de ronde van Korea, maar daarnaast pakte hij grandioos uit op het hoogste niveau door een massasprint te winnen in de Vuelta. Hij is zeker een sprinter met toekomst en zijn landgenoot Mark Renschaw beschreef hem al eens als de opvolger van “The Manx Express” Mark Cavendish. Deze vergelijking is makkelijk te maken vanwege het postuur van beide sprinters, klein en gespierd. De meeste sprinters zijn tegenwoordig echter groot een sterk zoals Andre Greipel en Marcel Kittel, maar Cavendish en Ewan zijn uitzonderingen op die regel en houden er daarom een geheel eigen stijl op na.
Het talent dat moet oogsten
Een iets grotere man in de sprints voor Orica is Michael Matthews. Hij heeft afgelopen seizoen misschien niet zoveel zeges behaald als Ewan, maar de overwinningen mocht bijschrijven, boekte hij bijna allemaal op het hoogste niveau. Zijn eerste overwinning pakte hij al in Parijs-Nice waar hij in etappe drie onder andere Giacomo Nizzolo (derde) en Alexander Kristoff (vierde) versloeg. Ook won hij het sprintklassement in deze ronde.
Daarna kwam een persoonlijke overwinning in Milaan-Sanremo. Er werd over Matthews namelijk gezegd dat hij na zo’n lange wedstrijd geen goede sprint meer in de benen zou hebben en dat hij het met name moet hebben van heuvelop sprints. Matthews liet iedereen echter zien dat hij ook in een klassieker als Milaan-Sanremo gewoon mee kan doen om de knikkers. Hij werd knap derde achter oud-winnaar Alexander Kristoff en nummer één John Degenkolb.
Matthews wist na “La Primavera” zijn goede vorm nog wat langer vast te houden. In de ronde van het Baskenland won hij de eerste etappe voor de inmiddels ex-wereldkampioen Michael Kwiatkowski en pakte hij prompt de leiding in het algemene klassement. We herinneren ons deze etappe echter om een veel dramatischere gebeurtenis. Een massale valpartij in de finishstraat veroorzaakt door een aantal metalen paaltjes op het midden van de weg sloeg een gat in het peloton waar veel renners nu nog de littekens van dragen. Wielrennen is echter wielrennen en de “Tour” wacht op niemand. Matthews denderde in de tweed eetappe dus gewoon door, maar werd op de lijn verrassend geklopt door een Italiaanse alleskunner in wording Fabio Felline.
Na het Baskenland volgde echter pas de echte piekmomenten in het seizoen van Michael Matthews. Na een enigszins mislukt eerste piekmoment in de Amstel Gold race, hij volgde Philipe Gilbert als enige op de Cauberg, maar zag Kwiatkowski er met de bloemen vandoor gaan, trad Matthews aan in twee grote rondes. Hier komt echter het zwakke punt van Matthews naar boven. Het feit dat hij zo veelzijdig is zit hem in deze grote rondes tot nu toe vaak in de weg. Ja, hij wint zijn etappes en ja, soms verrast hij vriend en vijand door zelfs bergop te winnen (2014 1e voor Wellens en Evans in etappe 6), maar vaak wordt Matthews toch net verslagen door de echte specialisten. In de sprint zijn de ras sprinters vaak net iets rapper en op echte heuvels en bergen komt Matthews vaak net tekort tegenover de klimmers en heuvelspecialisten. Dit is juist de reden dat een renner van zijn kaliber na een goed seizoen maar vijf overwinningen heeft. Ondanks deze scherpe kanttekening van ons lukte het hem toch gewoon om nog een etappe te pakken in de jongste Giro. Hij was de sterkste na een sprint in etappe drie en versloeg zijn kwelgeest van het Baskenland, Fabio Felline, na een zware koers.
Het talent van het verleden
In de schaduw van het goede seizoen van Matthews beleefde Simon Gerrans een seizoen vol pech. Net terug van een blessure, opgelopen tijdens een trainingskamp voor aanvang van het seizoen, valt Gerrans weer in de Strade Bianchi. Zijn terugkeer in het peloton wordt hierdoor uitgesteld en “vallen en opstaan” wordt hiermee het thema van zijn seizoen. Hij boekt nog wel een mooie derde plek in etappe zeven van de Giro (zijn beste individuele klassering van het seizoen) en gaat vol goede moed richting de Tour de France. Hier is hij van plan te stralen op de muur van Huy. De dag breekt aan en Gerrans is er klaar voor. Het gaat echter gruwelijk mis. Iedereen herinnert zich etappe drie naar Huy nog. De val van Bonnet die een kettingreactie inzet waar onder andere onze Tom Dumoulin slachtoffer van wordt. Ook Simon Gerrans ligt op het asfalt en mag een kruis zetten over zijn Tour de France ambities. Dit betekent zo’n beetje het einde van het seizoen van Gerrans. Ondanks een degelijke klassering op het WK (zesde), is het einde van zijn seizoen zonder opvallende pieken of prestaties.
Het doorgebroken talent
Een talent dat wel een goed seizoen kent en zijn grote doorbraak beleeft, is Esteban Chaves. Deze kleine Colombiaan was in de eerste week van de Vuelta de grootste concurrent van Dumoulin. Hij weet maar liefst twee etappes te winnen en rijdt ook enkele dagen rond in de rode leiderstrui. Een vijfde plaats, voor Dumoulin, in de eindrangschikking is zijn deel nadat hij in de slotweek, moegestreden van al het aanvallen, enkele gerenommeerde namen voor moet laten gaan. We hopen volgend jaar meer van deze kleine klimmer te zien en wie weet kan hij ons verrassen in een grote ronde zoals de Giro.
Kijken vanaf 20:07
Een talenten duo?
Natuurlijk mogen we die andere grote overwinning van het vorige seizoen niet vergeten. Het ene deel van de Yates tweeling won namelijk de eerste klassieker na de Tour de France: La Classica San Sebastiaan. Men zegt dat het Adam was en dat hij werd herkend aan zijn zwarte sokken, maar er bestaat nog steeds enige twijfel. Adam Yates zelf twijfelde daarentegen ook of hij had gewonnen of niet. Niet zozeer, omdat hij zichzelf verwarde met zijn broer, maar toch zeker wel, omdat hij gezien dacht te hebben dat Greg van Avermaet nog voor hem reed. Dit was ook weldegelijk het geval, althans totdat de Belg van zijn fiets werd gereden door een motard en deel werd van de juichende menigte. Dit was de eerste en meteen de laatste overwinning dit seizoen voor de tweeling. Volgend seizoen wordt van hen echter heel veel verwacht..
De succesvolle ex-talenten
Dan moet Michael Albasini nog genoemd worden. Deze altijd degelijke kracht wist namelijk twee etappes te winnen in zijn ronde van Romandië, wederom een World Tour wedstrijd. Daarnaast werd hij ook nog knap derde in de Waalse Pijl na veelvraat Alejandro Valverde en revelatie Julian Alaphilippe. Nog een renner die we niet moeten vergeten is Jens Keukeleire. Hij heeft dan wel geen overwinningen behaald, maar een zesde plek in Parijs-Roubaix is niet niks. Deze renner, die met zijn 27 jaar de status van talent inmiddels wel ontgroeid is, liet zien dat hij de stap naar de wereldtop kan maken en misschien wel vaker een grote rol kan spelen in de wedstrijden over de kasseien.
Vanmiddag volgt deel 2 van de “Dag van Orica-GreenEDGE”. In deel 2 alles over de doelstellingen van het volgende seizoen, de nieuwe gezichten en onze verwachtingen van deze talentvolle Australische World Tour ploeg.
'T Nieuwe Wielrennen 
Plaats een reactie